เวียดนามก็เหมือน ๆ กับประเทศไทยครับ ที่กำลังประสบกับปัญหาเรื่องของขยะ เรื่องของการแยกชนิดของขยะ เรื่องของการกำจัดขยะ เรื่องของพื้นที่ในการฝังกลบขยะ เรื่องของมลภาวะสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ มากขึ้นๆครับ แต่เวียดนามจะมีความท้าทายมากกว่าไทย ด้วยเหตุผลนี้

1. พื้นที่เวียดนามน้อยกว่าไทยสัก 1 ใน 3 ได้มั้งครับ (ข้อดีคือ เวียดนามพยายามรักษาผืนป่าให้คงอยู่ให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ แต่ข้อจำกัดก็คือ พื้นที่ในการทำมาหากินก็จะมีจำกัดหรือมีน้อย ซึ่งก็ทำให้ราคาที่ดินโดยเฉลี่ยสูงกว่าเมืองไทย โดยเฉพาะในเมืองใหญ่ ๆ )

2. ประชากรเวียดนาม (~100 ล้าน) มากกว่าไทย (~70 ล้าน) เกือบ 50% ดังนั้นการบริโภคของประชากรก็จะมากกว่าไทย ในขณะที่พื้นที่ในการกำจัดขยะดูจะมีน้อยกว่าไทย

3. นอกจากเวียดนามจะมีขยะมากตามจำนวนประชากรแล้ว จำนวนโรงงานอุตสาหกรรมก็เริ่มเพิ่มขึ้นมากตามภาวะเศรษฐกิจที่กำลังเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว และที่สำคัญส่วนใหญ่เป็นขยะที่ย่อยสลายได้ยาก ซึ่งมีเป็นจำนวนมากเช่น โฟม ถุงพลาสติก ถ่านไฟฉาย เศษวัสดุก่อสร้าง ขยะอุตสาหกรรม และอื่น ๆ ก็เป็นเรื่องที่ทุกภาคส่วนของเวียดนามจะต้องช่วยกันครับ (เอาใจช่วยเหมือนเมืองไทยครับ) อย่างไรก็ตามอุปสรรคก็น่าจะทำให้เกิดโอกาส สินค้าที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม

ในปัจจุบันรวมไปถึงอนาคตผมว่าน่าจะดีมาก ๆ ในเวียดนามครับ เช่น ภาชนะที่บรรจุอาหารแทนกล่องโฟม ถุงกระดาษ / ถุงผ้าแทนถุงพลาสติก กระดาษเช็ด อุตสาหกรรมที่มาใช้ทดแทนเศษผ้าเย็บวนซึ่งกำลังเป็นปัญหาอย่างมากในปัจจุบัน (เนื่องจากเศษผ้าที่นำมาเช็ดน้ำมัน น้ำมันเครื่อง จาระบี จะเป็นขยะอุตสาหกรรมที่ย่อยสลายได้ยากมาก) หรือแม้กระทั่งระบบ แอปพลิเคชัน ซอฟต์แวร์ต่าง ๆ ที่เข้ามาช่วยลดการใช้กระดาษเอกสารเป็นต้น

นักธุรกิจไทยที่มีฐานธุรกิจเกี่ยวข้องกับเรื่องของการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม น่าจะเข้ามา explore ดูโอกาสทางการตลาดนะครับ ด้วยจำนวนประชากรของเวียดนาม ด้วยจำนวนโรงงานอุตสาหกรรมที่เกิดขึ้นอย่างมากมาย ถ้าจุดติดเรื่องใดเรื่องหนึ่งขึ้นมา ผมว่า เราอาจจะผลิตสินค้า / บริการ ออกมาไม่ทันกับความต้องการของเขาแบบเดียวกับจีนครับ